Katalog zbiorów biblioteki

Marek Bieńczyk za zbiór esejów "Książka twarzy" otrzymał Nagrodę Literacką Nike 2012 - najbardziej prestiżowe wyróżnienie literackie w Polsce. Bohaterami tych napisanych lekkim, a zarazem wyrafinowanym stylem szkiców są zarówno wielcy pisarze (Hemingway, Coetzee, Malaparte, Chateaubriand), jak i znani tenisiści (Fibak, Borg, Agassi) czy słynni aktorzy (Humphrey Bogart). Nie mam swojego profilu na żadnym portalu społecznościowym, ale jest to mój Facebook, książka twarzy - pisze autor. Bieńczyk sypie anegdotami. Ze swadą opowiada nie tylko o wybitnych postaciach świata kultury lub sportu, ale także o wiosłowaniu na Łotwie i wampirach melancholicznych, o języku zakochanych, stadzie malowanych tramwajów i mnóstwie innych rzeczy, które coś dla niego znaceusz Nyczek, przewodniczący jury Nike, w uzasadnieniu werdyktu powiedział: Brawura Marka Bieńczyka, by pod jedną okładką pomieścić tak kompletnie różne tematy, wydaje się wręcz szalona; kto przytomny wydrukowałby obok eseju o pasji do spływów kajakowych tekst o kłopotach Mickiewicza ze zdobywaniem kolejnych paszportów? Albo analizę cudowności zdań Raymonda Chandlera, którego ma Bieńczyk, i słusznie, za jednego z największych stylistów naszych czasów, tuż obok hymnu na cześć korzyści z picia wina? (www.merlin.pl).

Wybór, wstęp i opracowanie: Wojciech Browarny"Mówiąc pisarz, myślę o pisaniu prozy" - zanotował w dzienniku Tadeusz Różewicz. Niniejsza książka przedstawia najciekawszą i najbardziej reprezentatywną część dorobku prozatorskiego autora Wycieczki do muzeum. Niektórzy krytycy i badacze uznawali opowiadania i szkice Różewicza za twórczość drugorzędną, jednak wielu innych doceniło jej różnorodność, dynamizm i refleksyjność. Dzieła takie jak powieść Śmierć w starych dekoracjach czy zbiór esejów, notatek warsztatowych i wspomnień zatytułowanych Przygotowanie do wieczoru autorskiego ugruntowały pozycję Różewicza w literaturze polskiej przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych jako wybitnego prozaika. Wybór prozy zawiera dzieła dobrze znane, ale i te nieco dziś zapomniane, lecz równie ważne w twórczości i biografii pisarza.Tom przypomina utwory partyzanckie i humorystyczne, dokumentuje reporterski okres pracy literackiej Różewicza, a także naprowadza na trop nienapisanej powieści Sobowtór. To właśnie w prozie autora Niepokoju ukryte są odpowiedzi na pytania: dlaczego Różewicz nie został pisarzem katolickim ani "żołnierzem wyklętym"; kiedy i dokąd, mimo niechęci do podróżowania, kilkadziesiąt razy wyjeżdżał za granicę; co czytał w gazetach i oglądał w muzeach, galeriach, kinach; co sądził o kulturze masowej, kapitalizmie konsumpcyjnym i skażeniu naturalnego środowiska; dlaczego spoczął na luterańskim cmentarzu w Sudetach. Nowele, opowiadania i eseje Tadeusza Różewicza są znakomitą literaturą, ale również autentyczną, przejmującą i wielowątkową "biografią" polskiej nowoczesności oraz kultury XX i początku XXI wieku.