Katalog zbiorów biblioteki

Każda mama wie, że wychowanie chłopca to wielkie wyzwanie. Nie każda jednak zdaje sobie sprawę, że jest osobą, która wywiera największy wpływ na kształtowanie się jego osobowości i może przesądzić o jego życiowym sukcesie. Kevin Leman, autor bestsellera Jak wychowywać dziecko i nie oszaleć, podpowiada mamom, co robić, aby ten wpływ był jak najbardziej pozytywny.Jego książka skierowana jest do mam chłopców w każdym wieku, bo choć kształtowanie osobowości rozpoczyna się już w kołysce, to nigdy nie jest za późno by dokonać pozytywnych zmian w swoim podejściu do wychowania.Dzięki zawartym w tej książce poradom dowiesz się m.in.Jaka jest specyfika chłopięcego sposobu myślenia. Jakie są przyczyny kłótni pomiędzy rodzeństwem i jak sobie z nimi radzić. Jaki jest sekret dyscypliny, która działa w każdych warunkach. Jak przeprowadzić twojego syna przez burzliwe lata dojrzewania. Jak reagować na jego zainteresowanie relacjami z dziewczętami i seksem.Mamo, przyszłość twojego syna leży w twoich rękach! To od Ciebie zależy, czy wyrośnie na mężczyznę, z którego będziesz mogła być naprawdę dumna.

Zawsze jest ze mnie dumna i kocha mnie bezwarunkowo. Zawsze się o mnie troszczy i ma dla mnie czas. Wiem, że zawsze jest blisko. Moja ukochana Mama.Ta nostalgiczna książka zabierze was w sentymentalną podróż przez najważniejsze wydarzenia z życia mamy i jej dziecka. Wspomnicie dzień narodzin, pierwsze chwile w ramionach mamy, pierwsze spacery, kroki, ale też młodzieńcze rozterki aż do czasu opuszczenia rodzinnego gniazda i wejścia w dorosłe, samodzielne życie. W tym czasie mama okazała się niezastąpionym wsparciem.

To jest książka o relacji matki z synem, który, tak się zdarzyło, jest w spektrum autyzmu. Jak akceptować swoje dziecko, kiedy się go zupełnie nie rozumie? Jak to zrobić, żeby widzieć je naprawdę? To jest książka o nieadekwatnych oczekiwaniach rodzicielskich, wielkim rozczarowaniu, pracy nad sobą dla dobra relacji i o wielkiej miłości. Odwzajemnionej.W książce gościnnie występuje syn, który zdecydował się nie ujawniać nazwiska.

Mój syn rozproszył mroki najciemniejszej godziny w moim życiu, złagodził wstrząs spowodowany straszną wieścią. Nie wpadł w przerażenie. Nie pozwolił, żeby owładnął nim lęk. Zamiast tego zwrócił się ku Bogu. I posłał nam uśmiech.ANTONIA SALZANO ACUTISJak być matką świętego?Przed narodzinami syna żyła z dala od Boga. Antonia Salzano Acutis, matka błogosławionego Carla, który swoją wiarą zachwycił i zadziwił świat.Powstało już wiele biografii i opisujących niezwykłość tego piętnastoletniego chłopca, ale żadna z nich nie poprowadziła nas tak blisko jak świadectwo jego matki. Antonia towarzyszyła swojemu synowi w najtrudniejszych chwilach - w śmiertelnej chorobie. Doświadczała razem z nim bólu i samotności. Jak żyć ze świadomością, że ukochane dziecko umiera? Jak poradzić sobie z tą niewyobrażalną udręką? Jak zaufać Bogu?Dzisiaj ma odwagę dzielić się historią syna, który nawrócił swoich rodziców i pomimo cierpienia nie utracił radości. Autorka odsłania przed nami tajemnice Carla, dla którego Bóg był w centrum życia aż do końca.Dzięki tej książce możesz wejść w konkretne życiowe sytuacje wyniesionego na ołtarze młodego chłopaka. Pokazują one, jakim sposobem myślenia o ludziach i świecie skutkuje postawienie Boga w centrum. To wyznacznik także dla nas. Błogosławiony Carlo Acutis powtarzał, że Eucharystia jest autostradą do nieba, i faktycznie droga, którą podążał, szybko doprowadziła go do celu, do którego wszyscy zmierzamy.MICHAŁ JÓŹWIAK,MISYJNE.PLNie ma większego dramatu dla mamy niz śmierć dziecka. Nawet, gdy stara się ona powierzać życie Bogu. Jeśli wierzy, łączy swój płacz z płaczem Maryi pod krzyżem. Ale zawsze TA śmierć rozrywa jej serce. W historii krótkiej choroby i śmierci bł. Carla Acutisa opowieść jego mamy jest bezcenna. Nie tylko zaświadcza o świętości syna, lecz także pokazuje, w jaki sposób dziecko może przeprowadzić mamę przez własną śmierć. Antonia Salzano Acutis nie wpadła w rozpacz. Jej piętnastoletni Syn zdążył nauczyć ją nieustannie spoglądać w niebo. Ja, jako mama trójki dzieci, jestem jej wdzięczna za podzielenie się tą "tajemnicą syna".AGNIESZKA BUGAŁA,DZIENNIKARKACarlo uwielbiał te chwile, gdy wszystko zaczynało się od początku. Miał piętnaście lat. Pierwsze dni września nie nastrajały go nostalgicznie. Nie tęsknił za kończącym się latem, raczej wypatrywał tego, co przyszłość miała w zanadrzu. Chciał znów ujrzeć swoich przyjaciół, kolegów ze szkoły, nauczycieli. Pragnął rzucić się w wir życia. Oczekiwanie - to było jedno z tych słów, które opisywały go lepiej niż inne. Wiedział, że każda chwila może przynieść coś nowego, stać się wielką przygodą. (.) Początek roku szkolnego był czasem beztroski. Byłam gotowa na wszystko, naprawdę wszystko, z wyjątkiem tej zawieruchy, która w sposób nieoczekiwany i gwałtowny wstrząsneła naszym życiem, nagła jak letnia burza. Jak grom z jasnego nieba. W sobotę 30 września Carlo po raz ostatni poszedł do szkoły. Kiedy po lekcjach opuścił szkolne mury, nie przypuszczałam, że jego noga już nigdy tam nie postanie. Sprawy tak się jednak potoczyły.

Kiedy zapadł wyrok skazujący jej dziecko na 25 lat więzienia, jej świat się rozsypał. Jednak nie poddała się i walczyła o syna - Tomasza Komendę - do ostatniej łzy, do momentu, kiedy usłyszała, że jest niewinny. Teraz walczy o jego codzienność i uczy, jak żyć w świecie, który tak bardzo się zmienił.Przez 18 lat, nakrywając stół do kolacji wigilijnej, zostawiała jedno wolne miejsce. Nie dla zbłąkanego wędrowca, tylko dla własnego syna, niesprawiedliwie skazanego za gwałt i morderstwo.Stała pod drzwiami więzienia i krzyczała, że jeśli on się zabije, ona zrobi to samo.Krążyła po mediach, prokuraturach, odwiedzała prawników z dokumentami w reklamówce, przekonując, że jej dziecko jest niewinne. I mimo że nikt jej nie wierzył, ona nigdy nie utraciła wiary.Walka przez łzy to zapis dramatycznych wydarzeń, które wstrząsnęły całą rodziną. To historia kobiety, która mimo przeciwności losu stawiła czoła opresyjnemu systemowi i podjęła najtrudniejszą walkę - walkę o własne dziecko i rodzinę.To opowieść o oddaniu, poświęceniu i przede wszystkim o niezwykłej sile matczynej miłości, która potrafi rozerwać więzienne kraty.