Jak walczyć o swoje, nie doprowadzając do katastrofyW jaki sposób myślą tyrani? Czy wszyscy są tacy sami? Jak zdobyć nad nimi przewagę, a potem rozbroić i pokonać? Czy lepiej ostro naciskać oponenta, a może dać mu psychiczny komfort i poczucie, że panuje nad sytuacją? I wreszcie czy istnieje sprawdzona strategia, dzięki której zawsze postawimy na swoim?Łukasz Walewski, niezrównany poszukiwacz historycznych ciekawostek i gaf polityków, zabiera nas w fascynującą i niebezpieczną podróż po meandrach ludzkiej psychiki, zdradzając tajemnice największych negocjacji w historii.Komu i po co Donald Trump prawił fałszywe komplementy? Na kogo i za co śmiertelnie obraził się Saddam Husajn? Czym Sylvio Berlusconi zasłużył sobie na opinię amanta i wizjonera?Większość z nas zapewne nigdy nie usiądzie do stołu z despotą rządzącym Wenezuelą czy Koreą Północną, ale z wieloma zachowaniami opisanymi przez Walewskiego spotka się w życiu codziennym. Bo tyrani to nie tylko Stalin, Husajn i Mussolini. Może być nim szef, który od lat nie zgadza się na zasłużoną podwyżkę, albo starsza siostra, zajmująca łazienkę przez cały ranek.Tyrani i dyktatorzy są do siebie bardzo podobni. Wszyscy podobnie myślą, mają zbliżoną konstrukcję psychologiczną i podejmują podobne działania, niezależnie od epoki historycznej. Dlatego wyruszając na ryzykowną wyprawę, jaką są negocjacje z dyktatorem, trzeba mieć się na baczności.Czytajcie! Ta książka się wam przyda! Tyranów przybywa. Wyznawców tyranii też. Ale są na nich sposoby. Znajdziecie je w tej książce. Każdego tyrana da się jakoś rozbroić i posłać na śmietnik historii.Jacek Żakowski, dziennikarz i publicysta, związany . z Polityką i TOK FMDyplomaci muszą czasami rozmawiać z tyranami. Łukasz Walewski podpowiada, jak rozpracować psyche zbrodniarzy i uzyskać wyższe korzyści z tych paskudnych moralnie sytuacji.Piotr Łukasiewicz, żołnierz, politolog i dyplomata, ostatni ambasador RP w AfganistanieHistorie przytoczone przez Łukasza Walewskiego mogą pomóc nam zrozumieć złożoność i nieoczywistość zachowań tyranów, ale i służyć jako punkt odniesienia dla naszych własnych wyzwań negocjacyjnych.dr hab. Olgierd Annusewicz, politolog, wykładowca UW
