Katalog zbiorów biblioteki

Będąc kilkulatkiem, słynął z dobrych manier i spokojnej natury. Mając 19 lat, ukończył renomowane liceum w Krakowie i rozpoczął wyższe studia pedagogiczne. Rok później grał w Górniku Zabrze. Dopiero co trafił do Ekstraklasy, w której mimo sukcesów nie wróżono mu wielkiej kariery. Dziś jest jej najlepszym obrońcą i jednym z najbardziej lubianych reprezentantów Polski. Michał Pazdan. Chłopak, który zawsze gra całym sercem. Oto jego historia. Pazdek to opowieść o chłopcu, który miał talent i kochał piłkę, ale wcale nie mierzył w piłkarski top. I kiedy inni, teoretycznie zdolniejsi, przepadali gdzieś po drodze, on po prostu robił swoje. To opowieść o wielkiej pasji i pracowitości. O tym, że każdy z nas ma swoją szansę w życiu. Wreszcie o tym, że to silna psychika i konsekwencja, a nie sam talent czynią z nas mistrzów. Yvette Żółtowska-Darska - autorka bestsellerów dla dzieci: Lewy, Messi, Ronaldo, Ibra oraz Neymar Jr. Wieloletnia szefowa TVN Style, dziś pisarka i mama 12-letniego syna. Zainspirowana jego pasją do futbolu, wymyśliła zupełnie nową koncepcję książek dla dzieci: biografie ich piłkarskich idoli. Jej książki przetłumaczono już na 11 języków.

W wieku 21 lat John Nash opublikował pracę doktorską, w której sformułował "teorię równowagi Nasha" - nowe rewolucyjne podejście do kluczowego problemu teorii gier niezespołowych, opisujące mechanizmy racjonalnego zachowania człowieka. Kilkanaście lat później jego wynik dokonał przewrotu we współczesnej ekonomii, co doceniono przyznając matematykowi Nagrodę Nobla w 1994 roku. Sam Nash, ekscentryk cierpiący na schizofrenię, przez wiele lat walczył ze straszliwą chorobą ograniczającą jego potencjał twórczy, by ostatecznie nad nią zatriumfować u schyłku swojego życia. [Albatros A. Kuryłowicz; Muza SA, 2002]

Basia - zwana Hajduczkiem ze względu na swoją odwagę i pomoc w złapaniu złodzieja obrazu - odwiedza z klasą muzeum noblisty. Tam poznaje kustosza - starszego, pełnego energii i sympatycznego pana Mosia. Razem z nim wyrusza w podróż do najmłodszych lat życia pisarza. Pałaszując ciastka, oglądając autentyczne listy i portrety Sienkiewicza, wsłuchuje się w opowieść o rodzinie powieściopisarza, jego próbach pisarskich, pracy w gazecie, podróży do Ameryki, pierwszych drukowanych książkach czy najbardziej znanych bohaterach literackich. Dowiaduje się o wielkim uznaniu dla Sienkiewicza, który otrzymał m. in. Oblęgorek - pałacyk w darze od narodu polskiego oraz Nagrodę Nobla za całokształt twórczości.

Dawno, dawno temu. za siedmioma morzami, w cieniu zamkowych krużganków żyły niezwykłe polskie władczynie.Myślisz, że to kolejna opowieść o księżniczkach czekających na księcia na białym koniu? Nic bardziej mylnego.Poznaj prawdziwe, (jeszcze!) nieznane oblicza 25 niezwykłych polskich królowych. Obejrzyj galerię wybitnych kobiet, które sprawią, że od dziś dama na zamku kojarzyć się będzie nie tylko z łagodnością, ale i z wielką ambicją, odwagą oraz uporem w dążeniu do celu.Myślisz, że historia jest nudna? A co powiesz na herstorię?"Poczet królowych polskich" - to nowe spojrzenie na historię polskiej korony, odpowiedź na Poczet królów i książąt polskich Jana Matejki. W środku znajdziecie opowieści biograficzne oraz reprodukcje współczesnych portretów aż 25 królowych.

Żyły intensywnie, twórczo i pracowicie. W burzliwych czasach przejmowały odpowiedzialność za rodzinę. Na nich wielokrotnie spoczywał obowiązek wychowywania dzieci i zapewnienia rodzinie bytu, albo bezpośrednio towarzyszyły mężczyznom w walce, nie raz zadziwiając swoim męstwem. Wiele z nich przeszło piekło aresztowań i więzień.Odznaczały się renesansową wprost wszechstronnością, przy tym piękne, utalentowane, eleganckie, dzielne patriotki. Były kontynuatorkami chlubnych tradycji walki o niepodległość.Spełniając swoje marzenia, zapisały jednocześnie piękne karty w historii naszego kraju.Poznajemy trzynaście niezwykłych Polek. Wymieńmy choć kilka. Izabela Czartoryska, wielka dama epoki rokoka i oświecenia podbiła salony całej Europy, a z jej zamiłowań kolekcjonerskich powstało pierwsze w Polsce muzeum. Regina Pilsztyn była pierwszą w Polce kobietą, która oficjalnie utrzymywała się z wykonywania zawodu lekarza, swoją praktykę prowadziła głównie w Stambule. Alicja Dorabialska, fizykochemik, rozwinęła badania w dziedzinie energetyki przemian jądrowych, jakiś czas pracowała w paryskim laboratorium Marii Skłodowskiej-Curie. Janina Lewandowska była śpiewaczką, ale poświęciła się swojej drugiej pasji, lotnictwu. Została pilotem szybowcowym i samolotowym. Jako pierwsza kobieta w Europie skoczyła ze spadochronem z wysokości 5000 metrów. Halina Konopacka na Olimpiadzie w Amsterdamie, pierwszej z udziałem kobiet, zdobyła złoty medal w rzucie dyskiem. Startowała w kilku konkurencjach. Zachwycała publiczność nie tylko formą, ale też urodą i wdziękiem. Maria Anto, malarka, laureatka wielu nagród i wyróżnień. W latach 70. XX wieku związana była z galerią Cortina w Mediolanie.

Barwne opowieści o polskich świętych i błogosławionych od początków chrześcijaństwa na naszych ziemiach po czasy współczesne.Święci i błogosławieni wywodzący się z naszego narodu mogą stanowić dla Polaków źródło dumy, ale najważniejsze, abyśmy odnajdywali w ich osobach wzór do naśladowania i podążali drogą, którą nam wskazują swoim życiem.Znakomicie jak zwykle napisana książka Ewy Stadtmüller ukazuje postaci dwudziestu polskich świętych i błogosławionych poprzez pryzmat istotnych epizodów z ich życia. Na końcu każdej opowieści znajduje się krótka notka biograficzna o jej bohaterze, a całość jest bogato ilustrowana.Jeśli sięgniesz po nią, dowiesz się m.in.Dlaczego św. Jacek kojarzy się z pierogami, św. Brat Albert z chlebem, a św. Kinga z solą. Dlaczego św. Królowa Jadwiga odesłała pierścień zaręczynowy Wilhelmowi Habsburgowi, mimo że go kochała. Co czuła matka bł. księdza Jerzego Popiełuszki, przeżywając zarówno jego męczeńską śmierć, jak i wyniesienie na ołtarze. Jak zareagował kard. Karol Wojtyła na wieść o śmierci papieża Jana Pawła I. Kim byli i czym się wsławili czterej patronowie Polski: święci Wojciech, Stanisław, Andrzej Bobola i Stanisław Kostka.

Czy można być bohaterem bezwiednie? Być bohaterem przez sam fakt, że w okrucieństwie otaczającego świata zachowało się przyzwoitość i szacunek do drugiego człowieka. Otóż można.

Taka była moja Ciocia. W piekle Auschwitz - Birkenau była przede wszystkim sobą - kochającą ludzi, dzieci, a nade wszystko Boga, skromną kobietą z łódzkich Bałut. Nie chciała pomników. Jej nagrodą był krzyk zdrowego noworodka w momencie przyjścia na świat i szczęście na twarzy matki. Położnictwu poświęciła połowę życia, drugą połowę oddając rodzinie i czwórce dzieci.

Miałam 16 lat kiedy odeszła. Po śmierci jej synów zostałam zasypana dokumentami, wspomnieniami i zapiskami o cioci Stasi - poczułam, że jest to swoistego rodzaju Testament, który należy wypełnić. Pokazać światu, kim naprawdę była słynna położna z Auschwitz-Birkenau. Napisać nie o ikonie tylko o prostej kobiecie, bo taka była. Prosta, pełna ciepła i zrozumienia dla każdego człowieka.

Mam nadzieję, że udało mi się wiernie odtworzyć jej portret. Że w tej biografii pokazałam kobietę z krwi i kości. I że ten obraz zwykłego człowieka, na który składają się drobne i większe sprawy dnia codziennego, jeszcze bardziej uczyni z niej Bohaterkę.

Na książkę Marii Iwaszkiewicz pt. "Portrety" składa się sto barwnych gawęd o ludziach, którzy wyraźnie zaznaczyli swoją obecność w życiu autorki oraz odegrali ważną rolę w historii polskiej kultury. Mocno podeszły wiek pani Marii (ponad 90 lat) sprawił, że nie była już w stanie zapisywać swoich wspomnień, mogła je tylko opowiadać. Wysłuchała tych wspomnień, a potem je spisała Agnieszka Papieska, edytorka "Dzienników" Jarosława Iwaszkiewicza, która sprawdziła opowieści Marii Iwaszkiewicz pod względem merytorycznym i nadała im ostateczny kształt stylistyczny oraz kompozycyjny, zatwierdzony przez Marię Iwaszkiewicz. Upływ czasu pokazał, że to był ostatni moment na utrwalenie bezcennych zasobów pamięci Marii Iwaszkiewicz, która zmarła w marcu 2019 roku.Maria Iwaszkiewicz, córka Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, cieszyła się rzadko spotykaną możliwością poznania wielu wybitnych osób, należących do kręgu przyjaciół i znajomych rodziców. Już jako mała dziewczynka autorka wspomnień miała kontakt z wszystkimi skamandrytami, Karolem Szymanowskim, Witkacym, Czesławem Miłoszem, Jerzym Liebertem - by wymienić tylko niektórych spośród wielu. W późniejszych latach krąg jej przyjaciół poszerzył się nie tylko o ludzi znanych Iwaszkiewiczom, do grona jej bliskich dołączyli ci, których spotkała na własnej drodze życia. Należą do nich zwłaszcza osoby związane z wydawnictwem Czytelnik, gdzie Maria Iwaszkiewicz przez kilkanaście lat była redaktorem. Są to zatem pisarze publikujący w Czytelniku (m.in. Władysław Broniewski, Kazimierz Brandys, Stanisław Dygat, Tadeusz Konwicki, Zofia Nałkowska, Jan Parandowski), luminarze polskiej kultury przesiadujący w legendarnej, założonej przez Marię Iwaszkiewicz kawiarni Czytelnika (w tym Gustaw Holoubek i Andrzej Łapicki), muzycy (Artur Rubinstein, Zygmunt Mycielski, Grzegorz Fitelberg, Witold Lutosławski) oraz zespół pracowników Spółdzielni Wydawniczej Czytelnik, m.in. grafik Jan Młodożeniec oraz Olimpia Grochowska, sportretowana przez Leopolda Tyrmanda w Złym jako Olimpia Szuwar.Jest jednak rzeczą oczywistą, że nawet najwybitniejsze postacie, pozostające się w czyjejś pamięci, nie gwarantują dobrych wspomnień - potrzeba do tego specjalnego daru, polegającego na wyłuskaniu z czyjejś biografii takiego zdarzenia, które najpełniej oświetla ludzkie życie. Takim darem dysponowała Maria Iwaszkiewicz, która jak mało kto potrafiła w krótkich słowach opowiedzieć o człowieku w taki sposób, że przed słuchaczem jawił się cały los bohatera opowieści. Ten dar nie tylko jest ściśle związany z talentem narracyjnym, być może odziedziczonym po ojcu, ma on wiele wspólnego z najlepszymi cechami charakteru samej autorki wspomnień, która niemal zawsze mówiła o ludziach z wyrozumiałością dla ich wad, często z czułością, toteż kiedy nawet kreśli jakieś śmieszne historie, to zabarwia je na ogół ciepłym humorem, który nie ośmiesza człowieka, lecz zjednuje mu sympatię czytelnika. Każda z zapisanych opowieści, nazywana przez Marię Iwaszkiewicz portretem, na papierze liczy zwykle półtorej strony. I o dziwo te półtorej strony starcza za kilkadziesiąt, mamy bowiem przed sobą żywego człowieka w sytuacji, która określa go jak żadna inna. Kto przeczyta historię o filozofie Bolesławie Micińskim uciekającym przed żabą na drzewo, ten już inaczej będzie czytał takie jego eseje, jak Portret Kanta czy Podróże do piekieł: za filozoficznym pochylaniem się nad ludzką słabością będzie widział jakże ludzką słabość filozofa, pozwalającą mu spojrzeć na Kanta z nieoczekiwanej perspektywy.Czytelnik interesujący się polską kulturą i historią XX wieku uzyskuje unikalną możliwość poznania jej wielu najwybitniejszych przedstawicieli z bardzo osobistej, niekoturnowej i nieoficjalnej perspektywy. Zatrzymane w pamięci Marii Iwaszkiewicz osoby i wydarzenia pozwalają na bardziej emocjonalny kontakt z postaciami z podręczników szkolnych, z antologii twórczości poetyckiej i prozatorskiej oraz muzycznej.